ناگفته های دل های خسته

نمیدونم این شعر از کیه . ولی هر چی هست 

منو یاد لحظه ای انداخت که انسان ها بی خیال از همه چیز 

گاهی پر پروانه را می شکنند .

اما یادمان باشد پروانه های کمی هستند که می توانند در افق خیال خیس باران

خود را از نوع بسازند و در جو صمیمی و نمناک باران پر زنند .

حکایت چیده شدن گل دیگر نگفتنی است.

اگر گلبرگ هایش پرپر شد ...

یادمان باشد اگر شاخه گلی را چیدیم ، 

وقت پرپر شدنش سوز و نوایی نکنیم

پر پروانه شکستن هنر انسان نیست

گر شکستیم زغفلت ، من و مایی نکنیم

یادمان باشد سر سجاده عشق 

جز برای دل محبوب دعایی نکنیم

یادمان باشد اگر خاطرمان تنها ماند

طلب عشق ز هر بی سر و پایی نکنیم

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: